" Έχω συμμαθητές με Δυσλεξία. Τι σημαίνει αυτό;"

" Τις περισσότερες φορές δε μιλάει πολύ. Όταν η δασκάλα του κάνει μια ερώτηση κάνει πολύ ώρα να απαντήσει. Τα παιδιά πολλές φορές γελάνε γιατί η ερώτηση είναι πολύ εύκολη. Εγώ αναρωτιέμαι τι συμβαίνει. Δε μπορεί να μη μπορεί να απαντάει σε κάτι που μόλις είπαμε και πάνω από μια φορά. Μερικές φορές νευριάζω γιατί βαριέμαι να περιμένω άλλες πάλι λυπάμαι. Όλοι οι υπόλοιποι σηκώνουν το χέρι απεγνωσμένα για να απαντήσουν και να δείξουν ότι ξέρουν. Η δασκάλα τις πιο πολλές φορές δεν τους σηκώνει και περιμένει. Εκείνη ξέρει πως τα ξέρουν. Εκείνος κάθεται αμίλητος κοιτώντας συνήθως χαμηλά δείχνοντας να μη σκέφτεται καν την απάντηση αλλά περιμένοντας κάποιος άλλος να απαντήσει και να σταματήσει το μαρτύριο που τον έχει βάλει στο επίκεντρο." Αυτές είναι οι σκέψεις της Ματίνας μαθήτριας της 6ης Δημοτικού συμμαθήτριας του Σταύρου που έχει διαγνωσθεί με δυσλεξία και ίσως και άλλες συν-υπάρχουσες μαθησιακές δυσκολίες.

Είναι αρκετές οι περιπτώσεις όπου τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες βρίσκονται μέσα στην τάξη και καλούνται να ακολουθήσουν το ρυθμό των υπολοίπων έτσι όπως τον έχει καθορίσει και επιβάλλει η κοινωνία με βάση τον μέσον όρο ικανοτήτων των παιδιών. Αυτό δεν είναι ιδιαίτερα κακό αν αναλογιστεί κανείς ότι όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη γνώση και μάλιστα σε ένα κοινό περιβάλλον όπως αυτό του σχολείου όπου προωθούνται και αναπτύσσονται χαρακτηριστικά όπως η κοινωνικοποίηση, η αντιμετώπιση προβλημάτων, η λήψη αποφάσεων κ.α. Το σύστημα καλώς επιτρέπει την ενσωμάτωση των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες στα σχολεία αλλά είναι αυτό το πρώτο βήμα που θα εξασφαλίσει την πραγματική τους αποδοχή και την μετέπειτα επιτυχία τους;

Κατ' αρχήν να πούμε δύο βασικά πράγματα που αφορούν τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Πρώτον μαθαίνουν με διαφορετικό τρόπο από ότι η πλειοψηφία και Δεύτερον το προηγούμενο χαρακτηριστικό δεν έχει να κάνει καθόλου με την εξυπνάδα τους . Στο μεγαλύτερο τους ποσοστό είναι τόσο έξυπνα όσο και οι υπόλοιποι από εμάς. Αυτό το γεγονός τα κάνει να έχουν απόλυτη συναίσθηση του ότι κάτι πάει στραβά σε σχέση με τους άλλους και ως αποτέλεσμα είναι πολύ πιθανό να πέσει η αυτοπεποίθησή τους όταν αντιμετωπίζονται λάθος -όχι μόνο από τη δασκάλα αλλά και από τους συνομηλίκους. Οι συνομήλικοι βασικά μπορεί να είναι και πιο σημαντικός παράγοντας επειδή είναι η πρώτη ομάδα που ως άνθρωποι θέλουμε να γίνουμε αποδεκτοί. Πως λοιπόν μπορούμε να βοηθήσουμε;

Ως συμμαθητές που βρισκόμαστε με αυτά τα παιδιά κάθε μέρα πρέπει να καταλάβουμε ότι όλοι μεταξύ μας είμαστε διαφορετικοί, ότι όλοι έχουμε τις δυσκολίες μας σε διαφορετικά πράγματα. Το σχολείο είναι ένα από αυτά. Επίσης είναι πολύ πιθανό να είμαστε πολύ καλοί σε άλλα πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με το σχολείο. Έχουμε ποτέ αναρωτηθεί αν το παιδί που δεν μπορεί να απαντήσει σε μια εύκολη για εμάς ερώτηση είναι καταπληκτικός ζωγράφος, αν παίζει τέλεια ένα μουσικό όργανο ή τραγουδάει ανέλπιστα καλά; Αν τα ξέραμε όλα αυτά, δεν θα τον θαυμάζαμε απεριόριστα άσχετα με το τι κάνει στο σχολείο;

Το πιο απλό λοιπόν που μπορούμε να κάνουμε ως συμμαθητές του Σταύρου είναι να είμαστε υπομονετικοί μαζί του, να του δίνουμε χρόνο να απαντήσει, να μην πεταγόμαστε λέγοντας την απάντηση διότι αυτό δεν τον βοηθάει καθόλου να μάθει και τον κάνουμε να αισθάνεται άσχημα. Θα φοβάται να απαντήσει γενικά ακόμα κι αν ξέρει την απάντηση φοβούμενος ότι θα γελάσουν οι άλλοι μαζί του. Προσπαθούμε να τον επιβραβεύσουμε όταν λέει κάτι σωστά όπως η Ματίνα που όταν ο Σταύρος απαντάει πετάγεται να του πει ένα μεγάλο "Μπράβο". Θα δείτε πόσο γρήγορα ο Σταύρος θα απαντήσει πάλι με αυτοπεποίθηση και ότι μόνο από αυτό θα γίνει καλύτερος μαθητής και δεν θα τα παρατάει εύκολα. Κι εσείς ως συμμαθητές θα έχετε συμβάλει σε αυτό και ο Σταύρος θα σας έχει πάντα στην καρδιά του! 

" Τι σημαίνει βοήθεια στο διάβασμα;"

Ήρθε αυτή η ώρα που πρέπει να κάτσουμε μαζί να δούμε τι έχουμε για αύριο, να βάλουμε ένα πρόγραμμα και να ξεκινήσουμε να κάνουμε τα μαθήματα -όποια κι αν είναι αυτά- για την επόμενη μέρα!

Ποιανού έχει περάσει από το μυαλό ότι πάει σχολείο για μια ακόμη φορά; Ειδικά στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού η βοήθεια από το γονιό είναι απαραίτητη μέχρι το παιδί να μάθει ποιες είναι οι υποχρεώσεις του, να βάζει πρόγραμμα και ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα.
Τι σημαίνει όμως βοήθεια στο διάβασμα; Σίγουρα το να καθόμαστε παρέα να κάνουμε τα μαθήματα μαζί είναι μια λύση για να βλέπουμε τι έχει μάθει το παιδί από το σχολείο, ποιες είναι οι δυνατότητες του και να σιγουρευόμαστε ότι κατά τη διάρκεια του έτους δεν κάνει "κοιλιά". Όμως πόσο καλό κάνει αυτό στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του; Δυστυχώς καθόλου. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνει ότι θα βασίζεται πάντα πάνω στο γονιό που τον διαβάζει. Όταν όμως καμιά φορά ο γονιός ξεχάσει να υπενθυμίσει κάποια εργασία και το παιδί πάει άγραφο στο σχολείο η αίσθηση ότι αυτή η παράλειψη ήταν δική του ευθύνη, δεν θα έρθει ποτέ. Θα αισθάνεται ότι ήταν ευθύνη του γονιού που δεν του το υπενθύμισε. Κάπως έτσι θα συνεχιστεί αυτό και σε μεγαλύτερη ηλικία που  θα θεωρούσε κανείς  ότι λόγω κριτικής ικανότητας και σκέψης θα σταματούσε. Δεν είναι εύκολο όμως όταν δεν θα έχει αισθανθεί την υπευθυνότητα και την υπαιτιότητα από μικρότερη ηλικία. Αυτή την έλλειψη εμπειρίας θα την παρουσιάζει τις πιο πολλές φορές ως αδιαφορία προς τις υποχρεώσεις του-έτσι θα μας φαίνεται τουλάχιστον. Όταν σταματήσουμε να είμαστε από πάνω ξαφνικά όλα θα δείχνουν να καταρρέουν! " Αφού η μαμά ή ο μπαμπάς δεν μου είπε να το κάνω, δεν πειράζει."

Κάτι ανάλογο συμβαίνει όταν βοηθάμε πάρα πολύ, λύνουμε ασκήσεις, διορθώνουμε λάθη και για μεγάλο χρονικό διάστημα λύνουμε απορίες και κατευθύνουμε το διάβασμα. Το παιδί μπαίνει στη διαδικασία να ολοκληρώνει ναι μεν μια σωστή εργασία αλλά δεν την έχει κάνει μόνο του, επομένως όταν θα καλεστεί να κάνει κάτι παρόμοιο σε ένα test για παράδειγμα δεν θα τα πάει και τόσο καλά. Αναρωτιόμαστε τότε " Μα γιατί; Αφού το κάναμε μαζί; Τα είπαμε." Εκεί  λοιπόν είναι το λάθος: "τα είπατε" δεν "τα είπε". Όσο κι αν ακούγεται σκληρό ο μαθητής θα πρέπει να κάνει την εργασία του μόνος του από πολύ μικρός έτσι ώστε ν' αναπτύξει υπευθυνότητα και ανεξαρτησία, να μάθει να δέχεται τις αποτυχίες του και να αναπτύξει τρόπους που θα τον οδηγήσουν στην επιτυχία. Βλέποντας τα λάθη του και έχοντας την υποστήριξη των γονιών οι οποίοι δίνουν έμφαση στην προσπάθεια του και τον επιβραβεύουν για αυτήν ο μαθητής θα αντιληφθεί ότι τα αποτελέσματα του διαβάσματος του είναι δικά του, ανήκουν μόνο σε αυτόν και όχι σε κάθε γονιό. Θα μάθει να θέλει να είναι καλύτερος βλέποντας ότι οι προσπάθειες του δεν πάνε χαμένες.

Βοηθάμε λοιπόν! Βοηθάμε ένα μελλοντικό επιτυχημένο, υπεύθυνο και ανεξάρτητο μέλος της κοινωνίας μας που θα ξέρει να παίρνει πρωτοβουλίες να αποδέχεται τις αποτυχίες ως πολύτιμες εμπειρίες που τον ωθούν προς την επιτυχία και που δεν το βάζει κάτω ο κόσμος να χαλάσει!

" Ο πανικός στην τάξη μου! Αντιμετώπιση."

Εντάξει δεν είναι πάντα έτσι! Άλλες χρονιές έχεις τμήματα πολύ ήσυχα με πολύ συνεργάσιμους μαθητές ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε μικρή ηλικία. Συνήθως όσο μεγαλώνουν ξεκινούν τα δύσκολα, όταν πλέον γνωρίζουν τα όρια σου και είναι και διατεθειμένοι να τα δοκιμάσουν ανά πάσα στιγμή. (Μια συμβουλή: καλό είναι τα τμήματα να μην έχουν για παραπάνω από δύο χρονιές την ίδια δασκάλα.) Υπάρχουν όμως και τμήματα που σου κάνουν τη ζωή δύσκολη από την πρώτη κιόλας μέρα. Είναι πολύ σημαντική λοιπόν αυτή η πρώτη μέρα! Μπορείς να υποψιαστείς τις προθέσεις των μαθητών σου από εκείνη τη στιγμή (σημαντικό πλεονέκτημα για να αρχίσεις τις προετοιμασίες από νωρίς...). Και μην υποθέσεις ότι η πρώτη μέρα ήταν και θα αλλάξει αυτό σιγά σιγά. Αν δεν ανασκουμπωθείς και εφαρμόσεις τις διάφορες τεχνικές διαχείρισης τάξης που ανά τακτά χρονικά διαστήματα έρχεσαι σε επαφή, τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο!

Ο στόχος είναι ΈΝΑΣ! Να μπορέσεις να κάνεις το μάθημα σου έτσι ακριβώς όπως το έχεις σχεδιάσει, να μείνει χρόνος για να ασχοληθείτε και με εκπαιδευτικού χαρακτήρα διασκεδαστικές δραστηριότητες, ταυτόχρονα να μπορέσεις να εστιάσεις και την προσοχή σου σε περιπτώσεις μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες αν υπάρχουν και στην τελική να περάσεις καλά και εσύ και οι μαθητές σου που όσο και αν δεν το καταλαβαίνουν μια ήσυχη και ήρεμη τάξη θα τους ξεκουράσει αφάνταστα και θα τους δώσει την ενέργεια να ανταποκριθούν στην τόσο σημαντική πλην όμως εξουθενωτική μαθησιακή δραστηριότητα.

Πώς όμως γίνεται αυτό από τη μια στιγμή στην άλλη; Μερικές φορές νιώθεις ότι έχεις δοκιμάσει τα πάντα και ότι η κατάσταση δεν αλλάζει. Υπάρχει η πιθανότητα να βρίσκεσαι μπροστά σε μια πολύ δύσκολη περίπτωση. Μην κάνεις όμως το λάθος να σκεφτείς ότι είναι οι μαθητές αυτοί που φταίνε και ότι δεν υπάρχει τρόπος να τους αλλάξεις. Και προς Θεού, μην το βάζεις κάτω! Εσύ είσαι ο άνθρωπος που μπορεί να χειραγωγήσει τη συμπεριφορά τους όταν θα βρεις τον τρόπο και που θα εκτιμήσουν περισσότερο από κάθε δάσκαλο που τους άφησε τα περιθώρια να "αλωνίζουν". Θα σε ευγνωμονούν- υποσυνείδητα βέβαια- για το καλό που τους έκανες.

Τεχνικές διαχείρισης τάξης υπάρχουν άπειρες στο διαδίκτυο και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο εκτός από ψάξιμο και όρεξη για πειραματισμούς. Θα βρεις απεριόριστες πηγές με τεχνικές κόλπα και ιδέες από τις οποίες μπορείς να επιλέξεις ποιες ταιριάζουν και σε σένα.

Ειδικά links θα βρεις και στην ιστοσελίδα www.foreign-languages.gr που θα αναρτηθούν σε λίγες μέρες και θα μπορείς να κατεβάσεις pdf με όλα τα βήματα και τις λεπτομέρειες που θα χρειαστείς για να αρχίσεις τα πειράματα!!

"Η σταθερότητα στην εκμάθηση ξένης γλώσσας μας κάνει ανταγωνιστικούς."

Έχει πλέον γίνει αντιληπτό ότι η ξένη γλώσσα και η καλή της χρήση συμπεριλαμβάνεται στα πρώτα και  πιο σημαντικά κριτήρια όσον αφορά στις προσλήψεις όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο μεγαλύτερο ποσοστό θέσεων εργασίας στην Ελλάδα. Όμως ακόμα πιο πριν από το στάδιο αυτό για να συνεχίσει κανείς την εκπαίδευσή του σε οποιοδήποτε τομέα θέλοντας να αποκτήσει κάποιο μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών χρειάζεται απαραίτητα να προσκομίσει πιστοποιητικό που να αποδεικνύει την άριστη γνώση της γλώσσας στην οποία γίνονται τα μαθήματα. Τεράστιος ανταγωνισμός λοιπόν, ειδικά σήμερα που οι θέσεις εργασίας είναι πλέον περιορισμένες.

Ποίοι είναι λοιπόν αυτοί οι υποψήφιοι που θα επιλεχθούν ανάμεσα σε χιλιάδες για να παρακολουθήσουν τα μεταπτυχιακά προγράμματα της αρεσκείας τους ή τελικά θα ξεχωρίσουν για να είναι εκείνοι που θα συμπληρώσουν μια πολυπόθητη θέση εργασίας; Φυσικά υπάρχουν παράμετροι που δεν μαθαίνονται αλλά θα πρέπει κανείς να τους έχει αναπτύξει ως κομμάτια της προσωπικότητάς του όπως φιλοδοξία, επιμονή, υπομονή, πάθος και όρεξη για δουλειά. Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν αποκτούνται από τη μια στιγμή στην άλλη και δεν φαίνονται από μια απλή συνάντηση ή συνέντευξη με τον ενδιαφερόμενο. Υπάρχει όμως τρόπος να φανούν μέσα από ένα σωστό βιογραφικό το οποίο θα αποκαλύπτει σταθερότητα από μικρή ηλικία, συνέχεια και συνοχή μεταξύ των επιτευγμάτων και της μόρφωσης, κατά κάποιον τρόπο το χαρακτήρα του ατόμου, τις φιλοδοξίες του, τις επιλογές και τις προσπάθειές του.

Τι σημαίνει όμως σταθερότητα και συγκέντρωση στο στόχο; Ας πάρουμε για παράδειγμα την ξένη γλώσσα για την οποία ξεκινήσαμε και να μιλάμε. Ένα παιδί συνήθως ξεκινάει μια ξένη γλώσσα ιδανικά όταν πλέον έχει φτάσει στη Β’ Δημοτικού. Αν η αρχή του είναι σωστή και σταθερή καταφέρνει αισίως και με σταθερά βήματα να εξασφαλίσει το πρώτο του πιστοποιητικό επιπέδου Β2 στην Γ’ Γυμνασίου. Αυτό σημαίνει ότι ο μαθητής έχει ήδη 8 χρόνια επαφής και τριβής με τη γλώσσα και γνωρίζει να τη χειρίζεται και να επικοινωνεί σε αυτή σε ένα χαμηλό αλλά επαρκές για την επικοινωνία επίπεδο. Είναι όμως το επίπεδο αυτό αρκετό για να ξεχωρίσει ανάμεσα σε τόσους άλλους όταν θα έρθει η ώρα να φανεί ανταγωνιστικός; Εύκολη η απάντηση σε αυτό το ερώτημα αν αναλογιστούμε τον αριθμό των υποψηφίων που θα ανταγωνιστεί. Δεν είναι λοιπόν αρκετό. Για αυτό το λόγο ο μαθητής θα συνεχίσει -αν έχει σκεφτεί μακροπρόθεσμα- την ξένη γλώσσα και ένα χρόνο μετά δηλαδή στην Α’ Λυκείου θα έχει αποκτήσει ένα δεύτερο πιστοποιητικό επιπέδου C1 ή και C2 αν αποφασίσει να ακολουθήσει υπερεντατικά μαθήματα για να κατακτήσει και το τελευταίο σκαλοπάτι. Το αν βέβαια η απόκτηση του πιστοποιητικού είναι τελικά ο στόχος είναι μια άλλη ιστορία που θα πρέπει βέβαια να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν διότι ο ανταγωνισμός δεν κάνει αστεία και το πιστοποιητικό από μόνο του δεν αποτελεί καμία απόδειξη για τον εκάστοτε εργοδότη ή πανεπιστημιακό ίδρυμα. Η γνώση αυτή που θα αποκτήσει ο μαθητής στην Α’ Λυκείου θα πρέπει να τον ακολουθήσει περίπου 6-7 χρόνια μετά που θα καλεστεί να την πιστοποιήσει ξανά σε πραγματικό χρόνο.

Ας γυρίσουμε λοιπόν στον παράγοντα σταθερότητα. Η βαθιά γνώση και χρήση της ξένης γλώσσας δεν είναι απλά ένα πακέτο γραμματικών φαινομένων και λεξιλογίου αλλά αποτέλεσμα συχνής χρήσης της και συνεχούς έκθεσης σε αυτήν. Με λίγα λόγια η συνεχής τριβή είναι αναγκαία. Μια γλώσσα αναπτύσσεται και «χωνεύεται» με τον καιρό. Όσο περισσότερο καιρό την μαθαίνεις τόσο καλύτερος γίνεσαι. Οι σπασμωδικές λοιπόν κινήσεις διακοπής και έναρξης μαθημάτων αναλόγως το ετήσιο βεβαρημένο ή μη πρόγραμμα του καθενός οδηγούν σε έλλειψη αυτοπεποίθησης και την παραμέληση ανάπτυξης της γλώσσας που αργότερα  θα καλεστεί να αποδείξει ότι γνωρίζει. Μαθήματα τελευταίας στιγμής για την απόκτηση ενός πιστοποιητικού είναι συνήθως η προσωρινή λύση που άλλοτε σε πρώτη φάση πετυχαίνει και άλλοτε όχι αφήνοντας τον υποψήφιο πίσω να συμβιβάζεται με επιλογές που δεν έχουν τόσο «υψηλές» για αυτόν απαιτήσεις. Ως αποτέλεσμα χάνει πολλές ευκαιρίες που κατά τα άλλα θα μπορούσε να ανταπεξέλθει και η ζωή του ίσως να πάρει άλλη πορεία ή να καθυστερήσει να φτάσει τον αρχικό του στόχο για χρόνια.

Η πρόγνωση,  η σταθερότητα και ο σωστός προγραμματισμός από την πλευρά των γονιών είναι απαραίτητοι παράγοντες όταν καλούνται να πάρουν αποφάσεις που αφορούν την εκπαίδευση των παιδιών τους όσο είναι ακόμα σε μικρή ηλικία και έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους να εξυψώσουν την ανταγωνιστικότητά τους, όσο και μακροπρόθεσμος και να φαίνεται ο στόχος αυτός. Αυτό σημαίνει « Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα…»

" Διαβάζω αλλά δε τα καταφέρνω. Γιατί;"

" Πάλι μέτριος βαθμός στο διαγώνισμα! Πέντε ώρες διάβαζα για αυτό το test...Ίσως θα πρέπει να σταματήσω να προσπαθώ. Αφού δεν βγάζει πουθενά..."

Πολύ συχνή αυτή η σκέψη των παιδιών που αν και ξοδεύουν αρκετές ώρες μπροστά στα βιβλία τους το "ατόφιο" εικοσάρι που ακούμε πολλές φορές μεταξύ άριστων μαθητών δεν έρχεται ποτέ!

Δυστυχώς είναι μια κατάσταση που προκαλείται από πολλούς παράγοντες που άλλοτε είναι ελεγχόμενοι και άλλοτε όχι από το ίδιο το παιδί. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να ερευνήσουμε γιατί συμβαίνει και όχι μόνο για να πετύχουμε το "πολυπόθητο" εικοσάρι αλλά γιατί οι σημαντικότεροι παράγοντες που συμβάλουν στην αποτελεσματική μάθηση είναι η ψυχολογία, η αυτοπεποίθηση και ο αυτοσεβασμός. Με την αλλεπάλληλη σε εισαγωγικά αποτυχία, οι παραπάνω παράγοντες όπως είναι φυσικό κλονίζονται και επέρχεται το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Κάποιοι λοιπόν από τους παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν και να οδηγούν σε αναποτελεσματικό διάβασμα είναι:

• Απόσπαση προσοχής από ανοιχτά μπροστά μας μέσα μαζικής επικοινωνίας όπως τηλεόραση, internet, μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, tweeter κτλ).
• Διάβασμα με τρόπο που δεν ανταποκρίνεται στο μαθησιακό τύπο του μαθητή. π.χ ένας ακουστικός ως επί τω πλείστων μαθητής προσπαθεί να μάθει διαβάζοντας με τρόπους που αφορούν περισσότερο οπτικούς  τύπους. (Μαθησιακοί Τύποι: Ακουστικός, Οπτικός, Κιναισθητικός)
• Διάβασμα ύλης για πρώτη φορά χωρίς να έχει προϋπάρξει αποτελεσματική παράδοση του μαθήματος από τον καθηγητή.
• Άσχημες συνθήκες διαβάσματος. (Δεν υπάρχει προσωπικός χώρος στο σπίτι, γίνεται φασαρία από άλλα μέλη της οικογένειας, επιβολή άλλων υποχρεώσεων κατά τη διάρκεια της ημέρας από γονείς και συγγενικά πρόσωπα κτλ)
• Απουσίες στα μαθήματα.
• Κενά από προηγούμενα μαθήματα που έχουν χαθεί ή δεν έχουν μελετηθεί κατά τη διάρκεια της ίδιας ή και προηγούμενης χρονιάς.
• Δυσκολίες στη γλώσσα που γίνονται τα μαθήματα.πχ. Όταν παιδιά προέρχονται από ξένη χώρα και ακόμα δεν έχουν αναπτύξει την ελληνική όσο κρίνεται απαραίτητο για την προσαρμογή τους στο σχολείο και το αποτελεσματικό διάβασμα.
• Μη διαγνωσμένη μαθησιακή δυσκολία η οποία χρήζει άμεσης αντιμετώπισης και σωστής καθοδήγησης τουλάχιστον όσον αφορά τη μελέτη στο σπίτι.
• Έλλειψη βοήθειας όταν αυτή χρειάζεται από γονείς ή ειδικούς ιδιαίτερα όταν υπάρχει μαθησιακή δυσκολία.
• Η προσπάθεια να μαθαίνει ο μαθητής τα πάντα απ' έξω χωρίς να κατανοεί εις βάθος αυτά που  μαθαίνει.
• Η μη συστηματική επανάληψη τόσο από την πλευρά του μαθητή όσο κι από την πλευρά του καθηγητή-δασκάλου που ίσως δε μπαίνει στη διαδικασία να συνδέσει την καινούρια γνώση με την παλιά.

" Το παιδί μου κάνει λάθη! Πειράζει;"

Είναι όντως ανησυχητικό. Καθημερινά εξετάζεις τα τετράδια του μπόμπιρα που γυρνάει χαρούμενος από το σχολείο - γιατί το υπόλοιπο της ημέρας του φαίνεται πολύ πιο διασκεδαστικό!- έχει μέσα στην τσάντα του καταχωνιασμένα διάφορα χαρτιά, ένα από αυτά (το πιο τσαλακωμένο) είναι το test των μαθηματικών του (8/10) και κάποια ακόμα που θα πάρει ώρα να εντοπίσεις τι ακριβώς είναι...Σαν να πήρε το μάτι σου και ένα αρκετά κοκκινισμένο χαρτί (η δασκάλα ακόμα δεν έχει αλλάξει τακτική και συνεχίζει να διορθώνει με κόκκινο στυλό!). "Τουλάχιστον τα αναγνωρίζω εύκολα" σκέφτεσαι και προσπαθείς να ισιώσεις την κόλλα που μοιάζει να έχει χρησιμοποιηθεί για μπάλα του μπάσκετ με στόχο το καλάθι των αχρήστων της τάξης. Εδώ είμαστε...! 5/10! Μοιάζει τρομακτικό! Και τι κάνουμε τώρα που ο μπόμπιρας αγγλικά δεν φαίνεται να μαθαίνει;

Μετά από εμπειρία κάποιων ετών σε τάξεις κέντρων ξένων γλωσσών και με ακροατήριο τους μπόμπιρες αυτής της ηλικίας αλλά και συζητήσεις με τους γονείς τους για τις εύλογες ανησυχίες τους, θα έλεγα ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι "Τίποτα" Ναι! Δε μπορούμε και δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε επικοινωνία με τη δασκάλα η οποία μας καθησυχάζει επιμένοντας ότι τα λάθη αυτά είναι φυσιολογικά. Αν έχουμε πάρει τα κατάλληλα μέτρα και έχουμε επιλέξει και ένα σωστό κέντρο όπου η εκμάθηση της ξένης γλώσσας γίνεται στοχευμένα και με συνέχεια αλλά και ταυτόχρονα βλέπουμε ότι το ίδιο το παιδί πηγαινοέρχεται χαρούμενο χωρίς ιδιαίτερη ανησυχία-είναι αυτό που μερικές φορές οι γονείς αναρωτιούνται: " Καλά αναίσθητο είναι αυτό; Δε μπορώ να καταλάβω δεν τον επηρεάζει που παίρνει χαμηλούς βαθμούς και δεν κάθετε να διαβάσει;" τότε όλα είναι καλά. Αυτό ακριβώς λοιπόν το πράγμα δεν είναι αναισθησία αλλά σιγουριά. Δεν ανησυχεί γιατί νιώθει αυτοπεποίθηση...τα ξέρει! Ε ναι! Τα ξέρει. Και λάθη πάντα θα κάνει. Όταν το ίδιο το παιδί δεν αγχώνεται για τα λάθη που κάνει τότε όλα είναι καλά! Τα λάθη στη γλώσσα θα γίνονται συνέχεια και για πολύ καιρό. Στο κάτω κάτω μόνο τρία χρόνια έχει επαφή με τη γλώσσα και μόλις φέτος ξεκίνησε να φτιάχνει προτάσεις και να συνθέτει εκθεσούλες που και στο σχολείο στα ελληνικά τον βάζουν να γράψει αλλά στη μητρική του που είναι "εύκολη". Η ξένη γλώσσα δεν είναι σαν το μάθημα της μέρας στην ιστορία- ή το ξέρεις ή δεν το ξέρεις-. Είναι θέμα τριβής και βαθύτερης κατανόησης που δεν μαθαίνεται απ' έξω και παπαγαλία. Έκανε λοιπόν λάθη, κάνει και θα κάνει και ευτυχώς γιατί μέσα από αυτά μαθαίνει, κατανοεί καλύτερα και χωνεύει τη γλώσσα μέχρι να την κάνει κτήμα του! Μόνο που αυτό προϋποθέτει χρόνο...(που τον έχει.!) και πολύ υπομονή από την πλευρά της ανήσυχης μανούλας!

* Ισχύει σε περιπτώσεις όπου δεν έχουν παρατηρηθεί μία ή περισσότερες μαθησιακές δυσκολίες.

Γράμμα στους καθηγητές Ξένων Γλωσσών.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Η δημιουργία αυτού του ιστολογίου έχει ως σκοπό την άμεση επικοινωνία μου με τους εκπαιδευτικούς ξένων γλωσσών και την ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών σχετικά με την πιο αποτελεσματική διδασκαλία της ξένης γλώσσας.

Μια ξένη γλώσσα που μαθαίνεται σωστά και έχει την ευκαιρία να αναπτύσσεται καθώς ο μαθητής μεγαλώνει του δίνει την πρόσβαση σε απεριόριστες πληροφορίες και το δικαίωμα να επιλέγει στη ζωή του χωρίς περιορισμούς. Είναι υποχρέωσή μας λοιπόν -εφόσον επιλέξαμε να τη διδάξουμε- να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για τον κάθε ένα από τους μαθητές μας, για κάθε μια από τις διαφορετικές προσωπικότητες που συναναστρεφόμαστε καθημερινά .

Οι δυσκολίες είναι πολλές: από τις μαθησιακές δυσκολίες που μπορεί να παρουσιάζει ένας μαθητής και τα προβλήματα συμπεριφοράς μέχρι τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας και τη διάθεση των τρίτων (γονέων, εργοδοτών) να αποδεχτούν την εξέλιξη της διδασκαλίας σε σχέση με τους παλαιότερους και εδραιωμένους τρόπους. Μέσα από το ιστολόγιο αυτό θα προσπαθήσω να αναπτύξω όχι μόνο τους τρόπους διδασκαλίας σε περιπτώσεις μαθησιακών δυσκολιών αλλά και τους λόγους για τους οποίους οι τρόποι αυτοί είναι αποτελεσματικοί. Μαθαίνοντας το γιατί μπαίνουμε πιο βαθιά στη φιλοσοφία του τρόπου και για ποιους λόγους αυτός δουλεύει και είναι αποτελεσματικός. Μαθαίνουμε να αναπτύσσουμε και τους δικούς μας τρόπους έχοντας ως άξονα τις βασικές αρχές. Μαθαίνοντας το γιατί μπορούμε να υποστηρίξουμε με επιχειρήματα τους τρόπους και τα πιστεύω μας στους ανθρώπους με τους οποίους πρέπει να συνεργαστούμε.

Η διδασκαλία δεν ξεκινάει στην τάξη την ώρα που θα ξεκινήσει το μάθημα. Ξεκινάει από την διαμόρφωση του περιβάλλοντος έξω από την τάξη πριν καν αυτή αρχίσει ουσιαστικά να δίνει εφόδια στους μαθητές. Ξεκινάει από την απόφασή μας να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσκολία μας παρουσιαστεί και κυρίως στην ισορροπία που επικρατεί στη δική μας ζωή. Η δουλειά με τον εαυτό μας είναι υποχρέωσή μας όταν μετά καλούμαστε να διαμορφώσουμε προσωπικότητες μέσα στην τάξη μας και να πείσουμε τους μικρούς μας μελλοντικούς δασκάλους ότι η ζωή είναι όμορφη, επιφυλάσσει εκπλήξεις και η μάθηση είναι το πιο ωραίο πράγμα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Είναι αυτή που μας κάνει να νιώθουμε ευτυχισμένοι, πλούσιοι και παντοδύναμοι.

Με εκτίμηση...και ανυπομονησία να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας,

Μαρία Μισύρη